Rozdział I

*Wszystko jest zmyślone*

Koniec zimy. W Seulu powoli robiło się ciepło. Jessica niespokojnie spała tej nocy. To jest naprawdę dziwne, bo przecież jest wiecznym śpiochem. Nie mogła zasnąć, dlatego przed pójściem spać oglądała do 3 w nocy dramy. Normalnie kładzie się spać o północy, ale dlatego że nie mogła, próbowała usnąć oglądając koreańskie seriale. Kiedy do jej drzwi o godzinie 10 zapukała Seohyun, Jessica była wkurzona. Nie chciała, aby ktoś jej przeszkadzał po tak wyczerpującej nocy.

- Jessica, otwórz! Myślałam, że zaspałaś! Dzisiaj mamy koncert! Otwórz! - krzyczała przed drzwiami jej mieszkania. 

Zaspana Jessica wygramoliła się z łóżka i poszła otworzyć jej drzwi.

- Seo...jaki koncert? Wchodź...

Seohyun uśmiechnięta jak zwykle i weszła do mieszkania.

- No, koncert! Na stadionie. Zapomniałaś?

Jessica spojrzała na swój kalendarz. Tak, 26 lutego miała zapisany koncert.

- Na litość boską. Przecież przed wczoraj miałyśmy tam koncert!

- Miałysmy, ale jak widzisz, sama zapisałaś w swoim kalendarzyku, że mamy koncert.

- Nie rozumiem. Miałyśmy mieć tam jakiś koncert? Po co drugi raz?

- Dla pieniędzy.

- Pieniądze i pieniądze. To nie daje szczęścia! O wiele lepiej bym się poczuła, gdybym mogła wrócić do łóżka i pospać jeszcze z godzinkę. 

Seo westchnęła. Spojrzała na Jessicę. 

- Ubieraj się. 

- Zaraz...zaczekaj. A o której jest koncert?

- O 14:00.

- Ja cię zabiję! Przecież mamy jeszcze 4 godziny! Po co budzisz mnie tak wczas?!

- Po to, żebyś ze mną poszła, bo mamy próbę o 12:00. O tym też zapomniałaś, tak? Co się z tobą ostatnio dzieje? Chodzisz nie wyspana, boli cię głowa...

- To tylko chwilowe.

- Może powinnaś iść do lekarza? - Seohyun zbliżyła się do swojej przyjaciółki i pocieszyła ją.

- Nie, nie powinnam. Nie ma najmniejszego sensu. Dobra, czekaj, pójdę się ubrać.

- Nie zjesz śniadania? - spytała.

- Może później. Na razie nie mam ochoty. 

- Jessica! - Seohyun tupnęła nogą.

W czasie, kiedy Jessica ubierała się w swoim pokoju, Seo oglądała telewizję. W sumie, to nie było tam nic ciekawego, ale i tak oglądała. Nagle usłyszała głośny odgłos. Zerwała się z kanapy i weszła do pokoju Jessici.

- Jessica! Halo! Jessica! Obudź się! Cholera! - wyciągnęła z kieszeni telefon i wykręciła numer na pogotowie. Zgłosiła się miła pani, a Seohyun podała dane. Za 5 minut karetka była na miejscu.

Próbowali cucić Jessicę, oblewali ją wodą, jednak to nie pomagało.

- Musimy zabrać ją do szpitala.

- Dlaczego? - spytała Seo.

- Chyba uderzyła się w głowę, kiedy mdlała. To na pewno jest omdlenie z urazem. Panowie, zabieramy ją! - powiedziała lekarka, a zaraz obok niej zjawili się ratownicy, którzy wnieśli Jessicę na noszę. Jessicę, która była jeszcze w piżamie.

Godzinę później było już wiadomo, co się stało z Jessicą. Kiedy lekarz prowadzący wyszedł na korytarz, płacząca Seohyun zerwała się z krzesła i podeszła do niego.

- Panie doktorze, coś z nią nie tak?

- Aishh, ciężko mi to mówić, ale tak. Z Jessicą Jung jest coś nie tak. Ma guza. 

- Guza?! - krzyknęła dziewczyna. - Jak to...guza?!

- Guz rozwijał się już długo, ale pani Jessica Jung mogła go nie zauważyć.

- Co mamy teraz zrobić?

- Najlepiej zawiadomić rodzinę.

- A...ale jest problem. Jej rodzina jest w USA. Jedynie siostra, Krystal. Choć nie wiem, czy nie mają w tym czasie koncertu...

- Dobrze, więc proszę zrobić co pani może, to ważne. Guza usuniemy, ale operację możemy zaplanować na jutro. Ponieważ dzisiaj nie ma wolnej sali.

- Dziękuję panie doktorze.

Lekarz oddalił się i zniknął za zakrętem. Seohyun zaczęła płakać. Była bardzo wrażliwa. Kiedy już w miarę się uspokoiła, wyciągnęła telefon z kieszeni i zadzwoniła do Krystal. Jej telefon nie odpowiadał. Zadzwoniła do Yuri.

- Halo? - odezwała się Yuri.

- Yuri! Jessica jest w szpitalu! Trzeba będzie odwołać koncert! Nie wiem, powiadom o tym kogoś!

- Zaczekaj, zwolnij. Dlaczego Jessica jest w szpitalu?

- Ma guza! Zemdlała w mieszkaniu i okazało się, że ma guza! Ahh, Yuri, nie wiem co robić!

- Spokojnie, tylko spokój cię uratuje. Oczywiście, powiadomię szefa. Zaraz będę w szpitalu. O ile uda mi się stąd wyjechać. Byłam na zakupach w galerii handlowej, i teraz stoję w miejscu...czekam, aż będę mogła wyjechać. Ulice są zakorkowane.

- Yuri..będę czekać.

Seohyun rozłączyła się. Wstała z krzesła i poszła do sali, gdzie leżała Jessica.

- Teraz już rozumiem, dlaczego nie pamiętałaś o dzisiejszym koncercie... - szepnęła Seo. Usiadła obok łóżka Jess i patrzyła się na nią. Dziewczyna oddychała. Miała zamknięte oczy. Wyglądała pięknie. Jak śpiąca królewna, ba.. - królewna śnieżka. Seohyun jednak nie zwracała na to uwagi. Czuwała przy swojej serdecznej przyjaciółce, ale była już wyczerpana psychicznie. Była to tylko godzina, a ona miała już dosyć. Myślała, co by się stało, gdyby zabrakło Jessici...gdyby umarła...Kiedy o tym myślała, od razu chciało jej się płakać.

Patrząc, jak Jessica spokojnie śpi, Seohyun prawie zasnęła. Obudził ją lekarz, który spytał, czy dzwoniła do jej siostry.

- Tak, dzwoniłam, jednak nie odbiera. Panie doktorze, ja nie wiem co mam zrobić!

- Na razie proszę czekać...Jutro z samego rana robimy operację, i nie będziemy potrzebowali zgody rodziny. Wystarczy tylko, żeby ta rodzina wiedziała, co się dzieje z ich córką czy siostrą. Załatwi to pani?

- P...p...postaram się. - Seo znowu zaczęła beczeć jak małe dziecko.

Po chwili cała zapłakana wyszła do toalety. Po drodze spotkała Yuri w okularach przeciwsłonecznych.

- Yuri! Ej! - krzyknęła widząc swoją przyjaciółkę.

- Cześć, Seohyun! - przytuliła ją mocno. - Powiesz mi, gdzie leży Jessica?

- Na sali 31. Ale wątpię, że cię wpuszczą, bo nie jesteś jej rodziną.

- Może wpuszczą. A ty gdzie idziesz? 

- Do toalety.

Yuri kiwnęła głową i poszła w stronę sali 31. Kręcił się koło niej doktor, ten, który prowadził Jessicę. Kiedy Yuri chciała wejść, on szybko się do niej zbliżył.

- Kim pani jest dla Jessici Jung? 

- Dobrą przyjaciółką.

- Aa, to pani nie mogę wpuścić. 

- No, a Seohyun? 

- Seohyun była na miejscu, ją możemy wpuścić.

- Ej, to nie jest fair. 

- Radzę poczekać na wypisanie panny Jessici ze szpitala.

- Dobrze, a więc kiedy to nastąpi?

- No...mniej więcej za tydzień.

Yuri zaczęła się śmiać. Machnęła ręką i poszła poszukać Seohyun. Akurat wyszła z toalety.

- Seohyun, nie wpuścili mnie na salę. Muszę już iść. Powiadomiłam resztę dziewczyn i oczywiście naszego szefa. 

- Ja tu lepiej zostanę do jutra. Nie chcę zostawić Jess samej. 

- A więc do zobaczenia. Pa!

Yuri wyszła ze szpitala, a Seohyun wróciła na salę. 

Koniec I rozdziału. Wiem, że jest taki sobie, w sumie I rozdział bez sensu, ale w II zacznie się coś dziać :)